علاقه‌ به داشتن ظاهری زیبا و جوان به اندازه‌ی خلقت انسان قدمت دارد. یکی از مهم‌ترین عناصر جوانی، پوست صورت است که بیشتر از هر جای بدن آثار پیری را به نمایش می‌گذارد. درست است که هنوز راهی برای جلوگیری از پیری کشف نشده، ولی راه‌های جوانسازی پوست می‌توانند ظاهری جوان‌تر، شاداب‌تر و زیباتر به شما هدیه کنند. در این مقاله می‌خواهیم در مورد سیر و فرآیند پیری پوست بدانیم.

چه زمانی باید برای جوانسازی پوست اقدام کنید؟

1:این که چه زمانی علائم پیری روی پوست ظاهر شده و آزاردهنده گردیده.
2:چقدر از پوست خود محافظت کرده‌ایم.
 

استفاده از کرم‌های مرطوب کننده ، کرم های ضد آفتاب، استفاده از تونرها ، تمیز نگه‌داشتن پوست از آلودگی ها جز اساسی ترین و مهم‌ترین مقدمات مراقبت‌های پوستی هستند که می‌توانند در کاهش سرعت پیری پوست موثر باشند.

برخی افراد از اوایل ۳۰ سالگی دچار علائم اولیه پیر پوستی مانند چین و چروک‌های ظریف می‌شوند. افتادگی و لکه‌های پوستی هم ممکن است در این سنین مشاهده شود. درمان‌های تهاجمی و غیرتهاجمی دو روش پیش رو هستند که انتخاب آن با شماست و جا دارد همین جا به شما پیشنهاد کنیم که روشهای غیرتهاجمی به مراتب حایز اهمیت تر هستند.

دهه‌ی چهارم زندگی باید بیشتر مراقب پوست خود باشید. بدن خانم‌ها با نزدیک شدن به سنین یائسگی دچار تغییرات هورمونی می‌شود که تاثیر فراوانی روی صورت دارند. نمایان شدن چین‌ و چروک‌های اطراف چشم و دهان، خشکی و لکه‌های پوستی از جمله مواردی هستند که در سنین بالای ۴۰ سالگی رخ می‌دهند.

پیری پوست و نشانه‌های آن

بالا رفتن سن باعث تخریب اجزای شکل دهنده ی پوست می‌شود. پروتئین‌های کلاژن و الاستین از جمله‌ی این اجزا هستند که بر زیبایی و جوانی پوست تاثیر بسیار دارند. سیگار کشیدن، ورزش نکردن، آلودگی هوا، قرار گرفتن در معرض اشعه‌های مضر نور خورشید و تغذیه نامناسب در کنار بالا رفتن سن، باعث تخریب و تحلیل رفتن پوست می‌شوند. به مرور زمان لایه‌ی سطحی پوست نازک و بافت پیوندی آن ضعیف می‌شود.

برای این که علایم پیری پوست را بهتر متوجه شوید، باید لایه‌های پوست و بافت‌های مجاور آن را بشناسید. خود پوست از سه لایه تشکیل شده که شامل روپوست (اپی درم)، درم و زیرپوست (هیپودرم) است. روپوست بخشی است که با چشم می‌بینیم. لایه‌ی میانی شامل سلول‌های تولید کننده‌ی روپوست و برخی از گیرنده‌های حسی است. زیر پوست یا هیپودرم هم از بافت پیوندی یا همبند و بافت چربی تشکیل شده است. هیپودرم، پوست را به لایه‌ی عضلانی زیرین متصل می‌کند. عضلات هم روی استخوان‌ها قرار گرفته‌اند.

افزایش سن روی تمامی لایه‌های پوست و بافت‌ها مجاور تاثیر می‌گذارد. در واقع پیر پوستی با ۴ علامت اصلی شناخته می‌شود که در روش‌های جوانسازی پوست به دنبال راهی برای درمان آن‌ها هستیم. برویم نگاهی به علایم پیری پوست بیندازیم:

۱ ) چین و چروک

خطوط پوستی از اولین نشانه‌های افزایش سن است. این‌خطوط از سن ۲۵ سالگی به تدریج روی پوست ظاهر می‌شوند و به مرور زمان عمیق‌تر شده و تبدیل به چین و چروک می‌گردند. خطوط پوستی ناشی از حرکت عضلات صورت به وجود می آیند که خیلی از افراد با استفاده روش هایی مثل تزریق سم بوتاکس سعی در فلج کردن عضله ناحیه مورد نظر دارند که بدترین کار ممکن است

 قطعا می پرسید چرا؟؟؟؟؟

چون پس از فلج کردن عضله قوام عضله موضع مورد تزریق به مرور کاهش پیدا میکند و اگر زمانی  تصمیم بگیرید به هر دلیلی (گرانی، عدم تمایل به ادامه راه های قبلی و …) از بوتاکس استفاده نکنید عضله قدرتمند و سلامتی که با دست خودتان آن را فلج کرده اید دچار افتادگی میشود ، اینجاست که متوجه خواهید شد استفاده از محصولات موضعی که بتوانند با قدرت لیفت بالا برای تمام پوست صورت استفاده شوند نه فقط یک نقطه خاص، زیبایی شما را حفظ می کنند و علاوه بر رفع چین و چروک ، کار آبرسانی و تغذیه را برای پوست انجام میدهند، چقدر اهمیت بالایی خواهند داشت.

۲) کاهش حجم

با افزایش سن، چند اتفاق مهم برای پوست و لایه‌های زیرین می‌افتد. پروتئین‌های کلاژن و الاستین پوست کاهش می‌یابند و پوست ما شل می‌شود. چربی زیر پوست در نواحی گونه، گیج‌گاه، چانه، بینی و چشم‌ها تحلیل می‌رود و صورت ظاهر اسکلتی پیدا می‌کند. استخوان‌های صورت به ویژه در اطراف دهان و چانه تحلیل می‌روند. البته این موارد در سنین بالای ۵۰-۶۰ سالگی خودشان را نشان می‌دهند؛ ولی رو‌ش‌های جوانسازی پوست وقتی موثرند که در سنین پایین‌تر انجام شوند تا ظهور این علایم را به تاخیر بیندازند. کاهش حجم می‌تواند باعث افتادگی و چین و چروک شده و شادابی صورت شما را به شکل چشمگیری کاهش دهد  بنابراین بالا نگه داشتن سطح کلاژن بدن در جلوگیری از موارد عنوان شده از اهمیت بسزایی برخوردار است .

لایه های زیرین٬ زیرپوست یا هیپودرم نام دارد که حاوی بافت پیوند و بالشتک یا پدهای چربی است. با افزایش سن٬ تعداد سلول٬ ضخامت هیپودرم و حجم بالشتک­های چربی کم می شود. این وقایع منجر به کاهش حجم پوست و ظاهر شدن چین و چروک­ها می­گردد.

۳) از دست رفتن خاصیت کشسانی

بخش‌های عمقی پوست از چند جز اصلی تشکیل شده که قوام و شادابی پوست را ایجاد می‌کنند. اول از همه باید به رشته‌های پروتئین کلاژن اشاره کنیم که اسکلت اصلی بافت پیوندی زیر پوست را می‌سازد. هیالورونیک اسید جز دوم است که همچون سیمان بین بافتی عمل کرده و فضای بین رشته‌های کلاژن را پر می‌کند. در نهایت رشته‌های پروتئین الاستین، باعث خاصیت کشسانی یا الاستیسته پوست می‌شوند.

در پیری پوست، هم شاهد افتادن پوست هستیم، هم از دست رفتن خاصیت کشانی. افتادگی به دلیل کاهش حجم اتفاق می‌افتد که ناشی از تحلیل رفتن چربی زیر پوست، کاهش حجم هیالورونیک اسید و تخریب استخوان‌ها است. تحلیل رفتن قوام پوست و از دست رفتن خاصیت کشسانی آن، ناشی از فرسودگی و تخریب رشته‌های کلاژن و الاستین است. به این ترتیب استحکام و کشش پوست کاهش می‌یابد. تغییراتی مانند خشک‌ و سفت شدن لایه‌های سطحی پوست هم مزید بر علت می‌شوند تا پوست حالت شکنندگی پیدا کند.

شایع‌ترین محل‌های کاهش خاصیت کشسانی:

-دور لب
-کناره‌های فک
-زیر چشم
-پیشانی
 

۴) تغییر در لایه‌های پوست

پوست ما از سه لایه تشکیل شده است. لایه‌ی سطحی اپی‌درم یا روپوست نام دارد. این لایه از چند لایه‌ی سلول تشکیل شده و به مرور زمان خشک، زمخت و نسبت به اشعه‌ی مضر آفتاب (فرابنفش) حساس‌تر می‌شود. ایجاد لکه‌ها و خال‌ها از جمله تغییراتی است که در این لایه مشاهده می‌شود.

لایه میانی یا درم از سلول‌های سازنده پوست، غدد چربی و عرق و بافت پیوندی (شامل رشته‌های کلاژن، رشته‌های الاستین و هیالورونیک اسید) تشکیل شده است. همانطور که گفتیم میزان اجزای ساختمانی بافت پیوندی در فرآیند پیری پوست کاهش می‌یابد. لایه‌ی میانی علاوه بر در شکل دادن به پوست و حفظ قوام آن نقش، وظیفه‌ی حفظ آب پوست را نیز برعهده دارد. به همین دلیل با تحلیل رفتن این لایه، پوست خشک و کم‌طراوت می‌شود.

لایه‌ی زیرین، زیرپوست یا هیپودرم نام دارد که حاوی بافت پیوند و بالشتک‌ها یا پدهای چربی است. با افزایش سن، تعداد سلول‌ها، ضخامت هیپودرم و حجم بالشتک‌های چربی کم می‌شود. این وقایع منجر به کاهش حجم پوست و ظاهر شدن چین و چروک‌ها می‌گردد.